Analiza Bioenergetyczna
(potocznie metoda Lowena)

To podejście psychoterapeutyczne akcentujące rolę ciała w rozumieniu funkcjonowania psychicznego człowieka.

To ciało właśnie jest kluczowym elementem integrującym osobowość, jest jej fundamentem. Wszystko, czego doświadczamy, szczególnie w pierwszych latach, a nawet miesiącach życia, odzwierciedla i przejawia się finalnie w ciele. Proces terapeutyczny zatem obejmuje nie tylko analizę intelektualną, ale równocześnie diagnozę i pracę przez ciało.  Istotna jest jego ekspresja, poziom energii, sposób oddychania, budowa wyrażająca się w typach zawieszeń oraz tworząca struktury charakteru. Człowiek widziany jest tu jako jedność psychofizyczna. Praca w tym nurcie wiąże się z przekonaniem, że interwencje na poziomie ciała mogą wpływać na umysł i odwrotnie.

 

Terapeuta pracując z pacjentem stara się  przywrócić naturalne, biologiczne zachowania, które zostały wcześniej zahamowane, takich jak szloch, krzyk, głęboki oddech do brzucha, rozluźnienie ramion czy szczęk. Dzięki specjalnemu systemowi praktyk, stanowiącemu podstawę tej metody, możliwe jest dotarcie do nieświadomych treści psychicznych i przeżyć, które zostały zatrzymane i zmagazynowane w ciele w postaci blokad i chronicznego napięcia.

Narodziny nurtu datuje się na lata 50-te XIX w. Wywodzi się on z koncepcji psychoanalitycznych, a został stworzony przez Alexandra Lowena oraz Johna Pierrakosa. Znaczny wkład w tę koncepcję miał również Wilhelm Reich, który połączył psychoterapię werbalną z pracą przez ciało. Nurt był rozwijany przez kolejnych psychoterapeutów włączając w rozumienie człowieka również współczesną wiedzę psychologiczną, np. dotyczącą teorii przywiązania, teorii self i relacji z obiektem, a także nowe odkrycia neuropsychologii. 

Współczesna analiza bioenergetyczna stara się tworzyć takie praktyki, które będą odpowiadać na aktualne potrzeby człowieka. Dzięki nowym doświadczeniom (na poziomie ciała i umysłu) budują się nowe ścieżki neuronalne, dzięki czemu możliwa jest głęboka zmiana.